Ќазаќ деген асќаќ т±лѓа
мен боламын
Ќазаќ деген асќаќ т±лѓа мен боламын!
¤ткізген талай µмір, жол б±рќанын
Сірпілтіп ашып тастап айќындалдым,
¤мірдіњ мына ауыр кµк т±манын
Кµрдім ѓой шабуылын монѓолдыњ да,
Тарттыќ ѓой азабын біз жоњѓардыњ да
Отары орыстардыњ болсам-даѓы,
Ќ±дайдан басќасына табындым ба?
Зањѓар биік, кењ, достыѓы да мызѓымас,
Туѓан жердіњ µзге елге тењ болмас.
Жайќалѓан г‰лдері мен шалѓындары
Телегей тењіз, ормандары
Сылдыраѓан б±лаѓы мен жымыњдаѓан ж±лдызы
Ќасиетті ѓой µзіме асыл-даѓы.
Отаным кењ байтаќ - Ќазаќстан,
Жасайды м±нда сан мыњ халыќ ќой алысќан
«Ќазаќ» деген, «Алаш» деген атымыз бар?
Орта Азия орманында біз - арыстан.
Топыраѓыњнан
айналайын, Торѓайым!
Толќынымын тењіздей Торѓайымныњ.
¤сіп-µнген талай аќын, талай ер.
Ќасиетіњ дарыса шіркін маѓан
Бір µзіњнен ќуат алам, туѓан жер!
Саѓан деген махаббатпен атты меніњ тањдарым,
Бір µзіњді кµркейту ѓой меніњ жалѓыз арманым.
Жалынды, ажырасќаќ єнді тек µзіње арнадым.
Шабытыма шабыт ќосып толќытты ѓой саздарыњ.
Сеніњ тарту к‰шіњ неткен, неткен еді µзгеше,
Баурап алдыњ ж‰регімді, жанымды да µзіње.
Тулатты ѓой топыраѓыњ, шабыт шауып жанымда
¤зіњсіњ ѓой, туѓан Торѓай, ќуанышым, баѓым да,
Талдан кесіп, талдан таяќ таянам,
Сыз басуѓа жалањ аяќ аянам.
Тµсіњде мен аунап шіркін жатсам деп,
Ойлайтыным жалѓыз ѓана сол тілек.
Шыѓып кеттім Астананыњ шетіне,
Т‰се берем єр бір ойдыњ ішіне.
Ойламаймын десем даѓы болмайды,
Минут сайын сен т‰сесіњ есіме.
Ќазаѓымныњ µзіњ - ќара шањыраѓы
Неге дейсіњ, оѓан міне жауабы:
Алашым деп ењіреген Ахметіњ,
Маќтанышыњ мањсабыњ Міржаќыпыњ,
Ќаћарланып ќару алѓан Амангелдіњ
Ќорѓады ѓой дана халыќ абыройын!
Жарќырады ж±лдыздары даламныњ
Аќ боз аттыњ тулады ѓой табыны
Торѓайымдай таќсыр жерде туѓанныњ,
Жоќ ќой деймін, к‰мєнсіз мен, арманы.
Арман жоќ ќой µзіњ барда Торѓайым!
¤зіњ барда кµкке ±шамын, самѓаймын.
Жоќты жоќтап ќуанышты тойлаймын
Топыраѓыњнан айналайын, Торѓайым!
Саѓан жетер ќасиет жоќ ќой, жер-тегім,
Сен-µзімніњ к‰ліп атар ертегім.
Таѓдырыњды тапсыр маѓан, Торѓайым
Тебіреніп м±њ-зарыњды шертемін.
О, Торѓайым, ќ±лыншаѓыњ
Сол ќ±лыншаќ бейнеде
Біраќ анасыныњ басындаѓы сезед б‰гін к‰йін де.
Сенсењ оѓан, ертењ аќ µсіп шыѓып асќаќтатар абыройыњды
Т±лпар болып, тулатады ќазаѓыњныњ тµрінде.
Меніњ балѓын ќиялымды тербеткен,
Ќ±лашымды алыстарѓа серметкен.
Ж±рт алдында маќтанышпен айтамын
О, Торѓайым, ќасиеттісіњ сен неткен!
